اولویت‌بندی موانع اجرایی مدیریت کیفیت فراگیر در صنعت گاز با استفاده از رویکرد تحلیل نسبت ارزیابی وزن‌دهی تدریجی

مدیریت کیفیت فراگیر به تدریج به امری نهادینه تبدیل شده و بسیاری از مؤسسات و صنایع در محیط‌های فرهنگی، رقابتی و در حال تغییر توجه خود را به آن معطوف کردند. گرایش زیاد سازمان‌های ایرانی نیز در استقرار مدیریت کیفیت فراگیر(TQM[1]) موجب شده است که دانشگاهیان و محققان کشور نیز در سال‌های اخیر تحقیقات قابل‌توجهی در این زمینه انجام دهند. اما عدم توجه به موانع و چالش‌های اساسی موجود در بکارگیری موفقیت‌آمیز سیستم‌های مدیریت کیفیت در سازمان‌های ایرانی موجب شده است که زمینه‌های لازم برای تحقق کامل این سیستم فراهم نشود. لذا شناسایی موانع بکارگیری مدیریت کیفیت فراگیر در سازمان‌ها، اولین گام در پیاده‌سازی این سیستم محسوب  می‌شود. در این پژوهش پس از بررسی موانع اصلی مدیریت کیفیت فراگیر در صنعت گاز از طریق مرور ادبیات و مصاحبه با خبرگان، پنج مانع اصلی اولویت‌بندی شده‌اند. بدین منظور با استفاده از تکنیک جدید تحلیل نسبت ارزیابی وزن‌دهی تدریجی (SWARA)[2]، وزن نهایی موانع تعیین و به ترتیب اهمیت رتبه‌بندی شدند. نتایج نشان داد که موانع نیروی انسانی به عنوان مهم‌ترین مانع تولید سیستم مدیریت کیفیت فراگیر در صنعت گاز و موانع رویه‌ای نیز در اهمیت آخر شناسایی شد. لذا صنعت گاز با پرداختن به این موانع بر مبنای اهمیت، گامی بزرگ در پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز سیستم مدیریت کیفیت فراگیر خواهد برداشت.